Av og til kan du møte monster som ikkje klarer å skremme deg, fordi du har møtt andre monster som er mykje verre. Slik er det for Conor, som i mareritta sine møter det verste monsteret av dei alle.
Utanfor huset til Conor står det ei stor barlind, og presis sju minutt over tolv vaknar barlinden til live, og tvingar Conor til å snakke med seg. Det fortel tre historier, og vil til slutt ha ei viktig historie tilbake; Hovudpersonen er nøydd til å fortelje den sanne forteljinga om seg sjølv.
Undervegs blir det verre for Conor på skulen. Harry og gjengen hans plager han i friminutta, Lily fortel noko ho ikkje burde og dei andre behandlar han som luft.
Og mora sine medisinar gjer ikkje det dei skal.
Dette er ei poetisk og vakker bok, med fantastiske illustrasjonar. Det er eit fint samspel mellom tekst og bilder, og til saman vert det ei djupt ærleg og sår bok. Dette er den type bok du blir litt klokare av å lese, og den type historie som du ikkje blir så fort ferdig med.
Alle burde lese denne boka, og særleg dei som står i fare for å miste nokon dei er glade i.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar