Martina Gaux: Jeg er ikke

Denne ferske ungdomsboka til Martina Gaux har eit svært spennande utgangspunkt: Hovudpersonen vaknar opp på gata etter å nesten ha blitt påkøyrd av ein drosje. Ho unngår fysiske skader, men etter hendinga kan ho ikkje hugse nokon ting! Alt er nulla ut; ho kjem ikkje ein gong på sitt eige namn.

På seg har ho eit nøkkelknippe, og eit brev adressert til broren hennar. I brevet er det ei adresse, og denne vert utgangspunktet for jakta på sanninga om kven ho er.

Etter kvart møter ho personar som har vore ein del av livet hennar, og ho oppdagar gradvis kven ho er. Ikkje alt er like lett å ta inn over seg, og det vert ei smertefull reise tilbake til sin eigen identitet. Dessutan oppdagar ho at ein del ting hadde det kanskje vore like greitt å ikkje vite noko om.

Tema i boka er identitet: Kva er det som avgjer kven ein er som person? Kor mykje har ein kontroll med sjølv, og kor mykje kan omgjevnadane styre? Kor mykje spelar sosial status, tru, nasjonalitet, språk, kjønn osv inn på den ein er?

Det er ei utfordrande bok, og ein spennande innfallsvinkel til tema. Det som gjer boka ekstra god, er at vi som lesarar ikkje veit noko meir om personen enn ho gjer sjølv og det ho etter kvart finn ut. Dermed vert vi med på reisa inn i identiteten, og det er spennande å finne ut kva som er sanninga om fortida hennar!