Det nye mørket

alle tause silhuettar

skuggar i det tomme rommet

jagar meg

hånar meg

gjennom regntunge skogar

om natta

- tungt dreg eg pusten, slår opp auga

ser inn i mørket

kjenner det ville hjartet banke

(skriv det ned, penn

i ville kaskadar

la orda strøyme

som virvlande vindar

over papiret

som i ein ustoppeleg tarantella

gjennom hjernevindingane)

opnar døra på gløtt

hjartet er ei dundrande pauke

blodet strøymer

i årene mine

så varm så varm

likevel er huda kald

fuktig;

opnar døra

ser inn i mørket

ser inn i den gapande trollkjeften

gang på gang på gang på gang …

(å, la orda binde meg

la orda surre meg

la orda bere meg som på ei båre

ned dette fjellet

som berre var ein ås

då eg gjekk opp)

sakte går eg inn i alle nye rom

- her er ingenting

som før,

desse unaturleg stille

tause silhuettane

i mine svarte draumar,

kviskrar – inntrengjande

på terskelen

til det nye mørket:

nu er der noget som hender –