Eksklusivt intervju med nestenvoldsoffer

Ein elev vart nesten skadd på Sand skule i dag, i det han sette seg fast i eige arbeidsbord.

Ingen kom alvorleg til skade under hendinga, som skjedde i ein ganske ordinær engelsktime tidlegare i dag. Eleven sjølv seier at han hugsar hendinga svært godt, sekund for sekund, og har sagt seg villig til å svare på spørsmål om hendinga.

Kan du forklare oss nøyaktig kva som hendte?
- Ja, faktisk. Eg sat og lytta til Tone som babla i veg om Australia. Ho snakka engelsk, så det var ikkje så enkelt å få med seg alt. Difor måtte eg konsentrere meg svært mykje for å forstå. Samtidig sat eg og pirka på pulten min. I og med at eg fylte så godt med framover, fekk eg ikkje heilt med meg kva eg sjølv gjorde. Og så sat eg plutseleg fast.

Kva følte du då?
- Akkurat med det same tenkte eg at eg sikkert klarte å komme meg laus ganske raskt, så eg vart ikkje så uroleg. Det einaste som bekymra meg var at eg ikkje klarte å fylgje med på undervisninga samtidig.

Men det gjekk ikkje så greit som du hadde tenkt?
- Nei, det gjorde ikkje det. Fingeren sat bom fast. Eit lite sekund tenkte eg at eg kom til å sitje fast der resten av livet, og då kjente eg eit snev av panikk. Så forstod eg at det nok var å overdrive litt, men kjekt var det ikkje.

Intervjuobjektet lener seg tilbake i stolen og smiler. Det er tydeleg at hendinga ikkje har ført til varige skader. 

Syns du det var pinlig å be om hjelp?
- Ja. Alle dei andre i klassen såg på meg og lo, til og med lærarane smilte då eg sa det til dei. Eg kjem til å saksøke skulen for akkurat det.

Saksøke? Er ikkje det litt vel drastisk?
- Nei, eg syns ikkje det. Det føltes ganske æreskrenkande.

Men du fekk hjelp til slutt?
- Etter at timen var over, og all dei andre hadde gått til gymtimen, ja. Eg sat der heilt aleine. Så kom læraren med ei sprayflaske med olje og hjalp meg laus. Eg har prøvd å vaske oljen vekk etterpå, men det er heilt umogleg. Det kjem også til å vere med i søksmålet. I tillegg til at eg syns skulen burde hatt sikrare pultar. Hadde skulen hatt forsvarleg utstyr, ville dette aldri skjedd. Alt eg ville var å følgje med, og så må eg oppleve dette.

Intervjuobjektet har etterkvart blitt ganske høgrøysta, og står nesten over meg medan han spyttar ut dei siste setningane. Eg føler det er naturleg å avslutte.

Takk for at du var villig til å svare på spørsmåla mine.
- Berre hyggeleg, du. Kan eg sleppe å gjere leksene mine då, sidan eg vart med?

Eg lar spørsmålet stå ubesvart, og traskar tilbake til vaktmeisteren med oljeflaska. Skuledagen til ein lærar er aldri einsformig!

(Merknad: Intervjuet er fake, trykt med løyve frå nestenvoldsofferet)