Ingunn Thon: Ollis

Det er ei både festleg, snodig og seriøs forteljing Ingunn Thon her har ført i pennen. Vi vert kjent med dei gode venninnene og naboane Ollis og Gro. Dei to finn på mykje forskjellig i lag, men det er tydeleg at det er Gro som er anføraren inn i nye eventyr. Ho går fryktlaust på, medan Ollis kjem litt skeptisk og nervøst etter.

På eit av eventyra støter dei på den mildt sagt merkelege dama Borgny Ur. Ho bur heilt aleine langt inne i skogen - bortanfor ein bondegård som dei to jentene ikkje har lov til å krysse.

Ollis får eit postkort frå faren sin, som forlet henne og mora då ho var lita. Omtrent samtidig oppdagar Gro at Ollis har loge til henne, og mora sin nye kjæraste Einar går Ollis på nervane. Ho bestemmer seg då for å leggje ut på eit eventyr på eiga hand, og leite opp den sakna faren.

Måten historia er bygd opp på, med alle eventyra og dei sterke rollefigurane, minner meg mykje om Maria Parr si bok "Tonje Glimmerdal". Det er i alle fall ei bok i den same forteljartradisjonen, berre at det i "Ollis" også er lagt inn ein ekstra dimensjon av surrealisme, og det er i hovudsak figuren Borgny Ur som utgjer dette innslaget.

"Ollis" er ei festleg og fint fortalt bok, og vil nok særleg treffe born i alderen 9-12 år.